De kinderen van Curium leiden je rond in de gebouwen van Curium. Zes kinderen, variërend van zes tot achttien jaar vertellen hun verhaal. Zij vertellen over wat ze doen, over hun dagelijks leven. Ze vertellen over Curium, een veilige plek, over heimwee en over therapieën. De kinderen spelen met elkaar, gaan naar school, doen aan gymnastiek, fietsen, maken ruzie, net als elk kind. De kinderen hebben plezier, zijn blij, zijn boos en zijn verdrietig, net als elk kind.

Als kijker word je geconfronteerd met een bijzondere groep kinderen. Geconfronteerd met hun gedrag, hun rusteloosheid en hun drukte. Mooi is de eerlijkheid. Je ziet hun patronen. Je voelt hun belevingen; koppigheid woede en onmacht.

Vijftig jaar Curium. De tijd lijkt stil te staan. Foto’s van lang geleden laten dezelfde beelden zien. Haast dezelfde kinderen. Alleen de entourage verandert, in 1978 verhuisde Curium uit zijn oude villa naar een nieuwe locatie, in 2005 krijgt het centrum nieuwe gebouwen. De omhulling van Curium verandert maar het hart van Curium niet. Curium gaat over kinderen en daar zal het altijd over gaan.